ΣΑΜΙΑΚΗ ΗΧΩ

Το Πορτρέτο των Μηνών

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

Το Πορτρέτο των Μηνών - Σεπτέμβριος: Ο Σεπτέμβριος είναι ο ένατος μήνας του ισχύοντος Γρηγοριανού Ημερολογίου, με διάρκεια 30 ημερών.

Η λέξη Σεπτέμβριος, September στα λατινικά, προέρχεται από το αριθμητικό septem (σέπτεμ=επτά), καθώς ήταν ο έβδομος μήνας του αρχαίου δεκάμηνου ρωμαϊκού ημερολογίου. Αργότερα, με την προσθήκη του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου, ο Σεπτέμβριος μετακινήθηκε στην ένατη θέση, χωρίς όμως να αλλάξει η ονομασία του. Η Ρωμαϊκή Σύγκλητος, θέλοντας να κολακέψει τον αυτοκράτορα Τιβέριο (14-37), αποφάσισε να δώσει το όνομά του στον μήνα Σεπτέμβριο. Αυτός σοφά ποιών αρνήθηκε, επειδή υποστήριξε ότι οι συχνές αλλαγές στις ονομασίες των μηνών μόνο σύγχυση προκαλούν.
Τον Σεπτέμβριο στη Ρώμη τελούνταν μεγάλες γιορτές, όπως τα Καπιτώλια και τα Ρωμαία ή Ρωμαϊκοί Αγώνες (Ludi Romani) προς τιμή του Δία (κάτι σαν Ολυμπιακοί Αγώνες των Ρωμαίων). Την 1η Σεπτεμβρίου προσδιοριζόταν ο ετήσιος φόρος που έπρεπε να καταβάλουν οι Ρωμαίοι πολίτες (indictio), εξού και Ινδικτιών, που στο Βυζάντιο γιορταζόταν ως Πρωτοχρονιά και συνέπιπτε με το νέο εκκλησιαστικό έτος (Αρχή της Ινδικτιώνος).
Στο αρχαίο Αττικό ημερολόγιο ο Σεπτέμβριος αντιστοιχούσε στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Μεταγειτνιώνα και στο πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Βοηδρομιώνα. Δεσπόζουσα γιορτή στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην Ελευσίνα ήταν τα Ελευσίνια, με τα περιώνυμα Μυστήρια (Ελευσίνια Μυστήρια).
Η 1η Σεπτεμβρίου συνδέεται με ποικίλες προλήψεις. Οι έγκυες απείχαν από κάθε εργασία για να μη γεννηθεί το παιδί τους με το σημάδι του Αγίου Συμεών του Στυλίτη, που γιορτάζει αυτήν ημέρα (Συμεών/ σημαδεύω). Η 1η Σεπτεμβρίου θεωρείται η Ημέρα του Χρονογράφου, καθώς πιστεύεται ότι ο Χάρος γράφει όσους θα πεθάνουν κατά τη διάρκεια του χρόνου. Για να ξορκίσουν τον Χάροντα, οι νοικοκυραίοι σπάνε ένα ρόδι στην είσοδο του σπιτιού τους.
Ο Σεπτέμβριος έχει διάφορες ονομασίες στο λαϊκό καλεντάρι:

Χινόπωρος, επειδή θεωρείται ο πρώτος μήνας του Φθινοπώρου.
Ορτυκολόγος, λόγω του περάσματος των ορτυκιών που αποδημούν νότια.
Τρυγητής, λόγω του τρύγου, που είναι η κύρια αγροτική απασχόληση το μήνα αυτό.
Σταυρίτης, από τη μεγάλη εορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού στις 14 Σεπτεμβρίου

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ (1/9) ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ...

Ο διάκονος Αμμούν και οι συν αυτώ τεσσαράκοντα παρθένες και ασκήτριες

Ο Αμμούν ήταν διάκονος στην Αδριανούπολη της Θράκης και δάσκαλος των 40 παρθένων και ασκητριών με τα κάτωθι ονόματα: Αδαμαντινή, Αθηνά, Ακριβή, Αρηβοία, Αντιγόνη, Ασπασία, Αφροδίτη, Διώνη, Δωδώνη, Ελπινίκη, Ερασμία, Ερατώ, Ερμηνεία, Ευτέρπη, Θάλεια, Θεανώ, Θεοφάνη, Θεονόη, Θεονύμφη, Καλλιρρόη, Καλλίστη, Κλειώ, Κλεονίκη, Κλεοπάτρα, Κοραλία, Λάμπρω, Μαργαρίτα, Μαριάνθη, Μελπομένη, Μόσχω, Ουρανία, Πανδώρα, Πηνελόπη, Πολύμνια, Πολυνίκη, Σαπφώ, Τερψιχόρη, Τρωάδα, Χάιδω, Χαρίκλεια.
Στις αρχές του 4ου αιώνα, ο Αμμούν συνελήφθη με τις μαθήτριές του από τον ειδωλολάτρη άρχοντα της πόλης Βαύδο, όταν αυτός δεν κατόρθωσε να κλονίσει την πίστη τους, παρά τις απειλές και τα βασανιστήρια. Κατόπιν αυτού, τους παρέπεμψε στον ηγεμόνα της περιοχής Λικίνιο, ο οποίος τους καταδίκασε σε θάνατο.
Ο Αμμούν και 8 από τις μαθήτριές του αποκεφαλίστηκαν, 10 ρίχτηκαν στην πυρά, 10 θανατώθηκαν με ξίφος στο στόμα και την καρδιά, 6 εξαναγκάστηκαν να καταπιούν πυρακτωμένους βώλους και οι υπόλοιπες 6 μαχαιρώθηκαν. Σύμφωνα με άλλη συναξαρική παράδοση, ο Αμμούν πέθανε από πυρακτωμένη περικεφαλαία, την οποία αναγκάστηκε να φορέσει.
Η μνήμη του Αμμούν και των 40 παρθένων τιμάται από την εκκλησία την 1η Σεπτεμβρίου, την πρώτη ημέρα του εκκλησιαστικού έτους.

Απολυτίκιο

Αθλητών αι χορείαι, δεύτε συνδράμετε και τεσσαράκοντα κόρας μετά Αμμούν ευσεβούς μεγαλύνατε, λαμπρώς πανηγυρίζουσι ότι ενήθλησαν στερρώς τη ασκήσει εν Χριστώ, ρωσθείσαι και λαμπρυνθήσαι πρεσβεύουσαι τω Κυρίω, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ & ΑΠΟΦΘΕΓΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ...
Το όπλο του ηλικιωμένου

Το όπλο του ηλικιωμένου:
Ο Πέρσης ποιητής και μύστης Σααντί Σιραζί (1210-1291) διηγείτο πως όταν ήταν νέος και θερμόαιμος, έκανε παρατήρηση σε κάποιον ηλικιωμένο συγγενή του, για τον μαλακό και ήπιο χαρακτήρα του.
Εκείνος τότε του άποκρίθηκε:
- Παιδί μου, κάποτε είχα κι εγώ δόντια, που ήταν σκληρά και δάγκωνα. Εκείνα μου έπεσαν, όμως, με τον καιρό. Ενώ η γλώσσα μου, που ήταν μαλακή κι ευκίνητη, όπως βλέπεις, μου έμεινε και δεν έπαθε τίποτε.

ΕΙΠΕ...
"Η βία ενεργεί με τυφλή δουλικότητα. Κι όχι ελεύθερη θέληση"(Μπεν Τζόνσον, άγγλος θεατρικός συγγραφέας)

Η ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΑ & ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ...

αστειες εικονες με ατακες