Ο βουλευτής Γιώργος Λαζαρίδης των ΑΝΕΛ, με την ανεξαρτητοποίηση ή την αποστασία του αν προτιμάτε, έδωσε την πάσα. Η περίπτωσή του όχι απλώς ενδεικτική προθέσεων και σχεδιασμών αλλά άκρως αποκαλυπτική. Εκείνος που τη μια μέρα επιχειρηματολογούσε στη Βουλή υπέρ της κυβερνητικής σταθερότητας, και την επομένη την έκανε. Που τη μια μέρα χειροκροτούσε όρθιος τον Τσίπρα στο Ζάππειο, και την επομένη την έκανε. Τι μεσολάβησε από τη μια μέρα ως την άλλη; Μυστήριο. Αν και όχι και τόσο μυστήριο εδώ που τα λέμε. Φως φανάρι και κουκιά μετρημένα. Για όποιον τουλάχιστον θέλει να δει, για όποιον θέλει να καταλάβει.
Εκεί από το Ζάππειο ήταν που ο Πρωθυπουργός διαβεβαίωσε το ακροατήριό του και τον ελληνικό λαό, ότι η κάθαρση του δημόσιου βίου θα προχωρήσει και θα ολοκληρωθεί. Τονίζοντας ότι αποτελεί τούτο την επόμενη (μετά την έξοδο από τα μνημόνια) μεγάλη κυβερνητική προτεραιότητα, το μεγάλο κυβερνητικό στοίχημα. Ε λοιπόν εκεί ακριβώς βρίσκεται η λέξη κλειδί, για την ερμηνεία των τρεχόντων. Στην κάθαρση. Δεδομένου ότι οι ενδιαφερόμενοι, όλοι οι ενδιαφερόμενοι διατηρούν σοβαρές εκκρεμότητες με τη Δικαιοσύνη. Είναι προπάντων γι αυτό που επείγονται να φύγει ο Τσίπρας. Μιας και ξέρουν καλά ότι αν έρθουν οι φίλοι τους στα πράματα, θα την βγάλουν καθαρή. Γι αυτό του έχουν κηρύξει, χρόνια τώρα, αμείλικτο πόλεμο. Γι αυτό έχουν θέσει στη διάθεση της ΝΔ τα πολλά και ισχυρά μέσα ενημέρωσης που διαθέτουν. Γι αυτό πασχίζουν, παντί τρόπω, να τον ρίξουν. Και μιας και δεν τους έκατσε το σενάριο της «αριστερής παρένθεσης». Κι επειδή δεν τους φτούρησε η διαρκής και επί παντός επίμονη καταστροφολογία. Είπαν τώρα να παίξουν τα ρέστα τους.
Τους πιέζει, βλέπετε, ο χρόνος. Γιατί αλίμονο αν ο Τσίπρας προλάβει να φτάσει στην 20η Αυγούστου της εξόδου από τα μνημόνια και από την επιτροπεία. Δυο φορές αλίμονο αν, μετά απ’ αυτό, καταφέρει να ξεδιπλώσει την κοινωνική ατζέντα που σχεδιάζει. Τότε μπορεί να το γυρίσει θεαματικά το παιχνίδι. Και να τον έχουν γι άλλη μια τετραετία πάνω απ’ το κεφάλι τους. Οπότε ναι, το πράμα επείγει. Κι ετούτος εδώ βλέπεις, δεν λέει να στραβοπατήσει με τίποτα και πουθενά. Παίρνει ό,τι ζητάει στο Μακεδονικό. Παίρνει ό,τι ζητάει για την ελάφρυνση του χρέους. Κι από πάνω έχει βαρεθεί να εισπράττει εγκώμια από παντού. Οπότε άσε, επί της πολιτικής ουσίας δεν μπορείς να τον παίξεις. Άρα τι μένει; Η αντιθεσμική, η αντικοινοβουλευτική, η αντιδημοκρατική τρικλοποδιά. Ναι, γιατί όχι.
